“Cannabinoid hyperemesis syndrome: genetic susceptibility to toxic exposure”
Autorzy: Ethan B. Russo, Venetia L. Whiteley
Publikacja: Frontiers in Toxicology, 2024
Praca omawia zespół hiperemezy kannabinoidowej (CHS) – rzadkie, ale coraz częściej diagnozowane schorzenie, które występuje u osób regularnie używających marihuany. CHS objawia się nudnościami, wymiotami, bólem brzucha oraz kompulsywnym kąpaniem się w gorącej wodzie, co tymczasowo łagodzi objawy.
Autorzy skupiają się na genetycznych predyspozycjach do CHS oraz potencjalnych czynnikach wywołujących.
1. Przyczyny i mechanizmy CHS
- CHS występuje głównie u osób intensywnie używających konopi, zwłaszcza o wysokiej zawartości THC.
- Istnieje dwufazowa reakcja organizmu – w małych dawkach THC ma właściwości przeciwwymiotne, ale w dużych może prowokować nudności i wymioty.
- Objawy nasilają się przy użyciu syntetycznych agonistów CB1, takich jak JWH-018 czy Δ8-THC.
2. Genetyczne predyspozycje do CHS
Praca opisuje pięć mutacji genetycznych, które odróżniają osoby cierpiące na CHS od regularnych użytkowników konopi, którzy nie mają tego zespołu. Wyróżnione mutacje dotyczą:
1. Receptora TRPV1 – odpowiada za odczuwanie bólu i temperatury. Wiąże się z ulgą po stosowaniu gorącej wody lub kapsaicyny (np. maści rozgrzewające).
2. Dopaminy (COMT i DRD2) – mutacje w tych genach mogą prowadzić do zwiększonego ryzyka uzależnienia, lęku i kompulsji.
3. Cytochromu P450 2C9 (CYP2C9) – enzym metabolizujący THC. Jego mutacja może powodować dłuższą obecność THC w organizmie, zwiększając ryzyko toksycznych efektów.
4. Transportera ATP (ABCA1) – mutacja ta może zwiększać podatność na choroby neurodegeneracyjne, cukrzycę typu II i choroby serca.
3. Czynniki wywołujące CHS
Autorzy podkreślają, że CHS nie jest powodowane przez pestycydy, neem oil (azadirachtin) czy wirusy roślinne.
Niektóre przypadki sugerują warunkowanie klasyczne, gdzie zapach marihuany może wywoływać objawy nawet po długotrwałej abstynencji.
4. CHS vs. Cyclic Vomiting Syndrome (CVS)
- CHS bywa mylone z zespołem cyklicznych wymiotów (CVS), ale są to odrębne jednostki chorobowe.
- CVS ma silne powiązania z migreną i mutacjami w genie CNR1, który koduje receptor CB1 – odwrotnie niż w CHS.
- Osoby z CVS często stosują marihuanę jako środek łagodzący objawy, podczas gdy u osób z CHS powoduje ona nasilenie dolegliwości.
5. Możliwość leczenia CHS
Obecnie jedyną skuteczną metodą leczenia CHS jest całkowita abstynencja od marihuany i agonistów CB1.
Badane są potencjalne alternatywne kannabinoidy:
- CBD (kannabidiol) – może teoretycznie działać przeciwwymiotnie, ale często zawiera śladowe ilości THC, co utrudnia stosowanie.
- CBDA (kwas kannabidiolowy) – wykazuje silne właściwości przeciwwymiotne i może stanowić opcję terapeutyczną.
- THCV (tetrahydrokannabiwaryna) – działa jako antagonista CB1 przy małych dawkach, ale jako agonista w dużych, co może wywoływać mieszane efekty.
6. Kierunki przyszłych badań
Autorzy podkreślają potrzebę:
- Dalszych badań genetycznych w celu potwierdzenia dotychczasowych ustaleń.
- Testów metabolomicznych, które mogłyby pomóc w diagnostyce i zrozumieniu mechanizmów CHS.
- Rozwoju metod terapeutycznych, które nie wymagają całkowitej rezygnacji z konopi.
Podsumowanie
- CHS to poważne, lecz nadal słabo poznane schorzenie, które dotyka intensywnych użytkowników marihuany.
- Istnieją genetyczne predyspozycje do jego występowania.
- Głównym czynnikiem wywołującym objawy jest THC, a nie pestycydy czy inne zanieczyszczenia.
- Jedynym skutecznym sposobem leczenia jest abstynencja, choć trwają badania nad alternatywnymi terapiami.
Dr Ehtan Russo opowiada o swoich badaniach oraz wiedzy na temat CHS (ENG)
- Zespół Hiperemezy kannabinoidowej (CHS) – praca naukowa - 6 lutego 2025
- Sprzeciw wobec destrukcyjnej nowelizacji przepisów dotyczących branży konopnej i apel o racjonalne regulacje - 29 stycznia 2025
- Rząd zamierza zaorać branżę konopną w Polsce? - 29 stycznia 2025
