Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2022 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie, w XIV Wydziale Karnym, w składzie SSR Wioletta Bąkowska – Ładna, uniewinnił pacjentkę oskarżoną o posiadanie 22 gramów ziela konopi innych niż włókniste, nabytych na czarnym rynku i zdecydował zwrócić jej susz niepochodzący z apteki, albowiem nie posłużył on do popełnienia żadnego przestępstwa. Sąd zauważył, że oskarżona jest osobą co do zasady uprawnioną do posiadania ziela konopi innych niż włókniste, które nabywała w przeszłości poprzez realizację recepty, a z powodu braku dostępności suszu w aptekach i jego wysokich cen, nabyła swoje lekarstwo na czarnym rynku. Sąd uznał, że działanie oskarżonej było nakierowane na ochronę własnego zdrowia i osiągnięcie ulgi w bólu i nie stanowiło przestępstwa.
Wedle mojej najlepszej wiedzy jest to pierwsze orzeczenie polskiego sądu, które oprócz uznania braku przestępstwa posiadania marihuany z czarnego rynku przez pacjenta rozstrzyga jednocześnie o zwrocie suszu niepochodzącego z apteki osobie chorej, potrzebującej tej substancji dla prawidłowego funkcjonowania na co dzień.
Pogląd wyrażony przez SR dla Warszawy – Mokotowa jest najrozsądniejszym rozwiązaniem z punktu widzenia dobra i zdrowia osoby używającej marihuany do celów leczniczych, kończy bowiem z absurdem orzekania przepadku substancji działającej korzystanie dla zdrowia oskarżonego, do której posiadania jest on co do zasady uprawniony. Dodatkowo, daje obronie uzasadnienie dla domagania się zwrotu suszu w sprawie każdego pacjenta oskarżonego o posiadanie lub uprawę konopi na własny użytek leczniczy.
Policja interweniowała w mieszkaniu pacjentki w związku zawiadomieniem osoby o wyczuwalnej woni marihuany z jej mieszkania.
W zakresie zasadności uniewinnienia pacjentki oskarżonej o posiadanie swojego lekarstwa, tj. od zarzutu z art. 62 ust. 1 u.p.n., Sąd zważył, że:
“W celu ustalenia czy w niniejszej sprawie zostały spełnione znamiona w/w przestępstwa istotne będzie zweryfikowanie naruszenia przedmiotu ochrony wyrażonego w przedmiotowym przepisie. Szczególnym przedmiotem ochrony w wypadku czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest życie i zdrowie. (…) Wobec tego należy uznać, że w/w przepis służy ochronie zdrowia publicznego i indywidualnego.
Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, oskarżona w chwili czynu leczyła swoje schorzenie związane z chorobą kręgosłupa medyczną marihuaną, co potwierdza wystawiona na jej rzecz recepta elektroniczna z dnia (…). Mając na uwadze powyższą okoliczność, należy wskazać, że osoba posiadająca na własne (lecznicze) potrzeby substancje w postaci suszu konopi innych niż włókniste, nie atakuje chronionego przepisami ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przedmiotu ochrony w postaci zdrowia publicznego, jak i indywidualnego. Zatem istnienie medycznego uzasadnienia przyjmowania przez oskarżoną medycznej marihuany oznacza, że substancje te poprawiały jej indywidualne zdrowie, a tym samym nie oddziaływały negatywnie na zdrowie publiczne. W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż oskarżona posiadała legalny dostęp do marihuany, gdyż przyjmowała ją jako lek, nie zaś używkę w celu wprowadzenia się w stan odurzenia i wywołania określonych reakcji organizmu. (…) Wobec tego, zachowanie oskarżonej w postaci posiadania marihuany jest ściśle skorelowane z efektem jaki chciała przez to osiągnąć w postaci zaspokojenia jej potrzeby medycznej.
Reasumując, mając na względzie zgromadzony materiał dowodowy należy wskazać, iż w zachowaniu (…) nie sposób doszukać się działania naruszającego przedmiot objęty ochroną w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie można stwierdzić, iż oskarżona posiadając marihuanę w celu zmniejszenia skutków dolegliwości zdrowotnych dopuściła się ataku na zdrowia publiczne i indywidualne“
W zakresie zasadności zwrotu suszu, Sąd wywiódł, że:
“Zgodnie z art. 44 § 2 k.k. Sąd może orzec, a w przypadkach wskazanych w ustawie orzeka przepadek przedmiotów, które służyły lub mogły służyć do popełnienia przestępstwa. (…) Zgodnie z art. 230 § 2 zd. 1 k.p.k. należy zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. W związku z powyższym Sąd zwrócił oskarżonej dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów (…). Wskazane dowody to marihuana w postaci suszu roślinnego stanowiąca własność oskarżonej. Z uwagi na jej medyczne potrzeby jest ona uprawniona do posiadania przedmiotowych substancji. Należy wskazać, iż wobec zakończenia postępowania przed Sądem I instancji dowody rzeczowe są zbędne, a ich posiadanie przez (…) nie jest zabronione.”
Dodatkowo, Sąd zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych w całości wskazując, że:
“W ocenie Sądu, charakter wykonywanej przez oskarżoną pracy, brak majątku, koszty leczenia związane z prywatnymi wizytami w gabinecie lekarskim oraz zakupem leków w postaci medycznej marihuany, uzasadniają przypuszczenie, iż uiszczenie przez oskarżoną kosztów sądowych, byłoby dla niej zbyt uciążliwe.”
Orzeczenie jest nieprawomocne.
- Konopie w jednej grupie z heroiną? Analiza kontrowersyjnej klasyfikacji i nasze działania - 26 listopada 2024
- Prośba do obywateli: Zapytajcie kandydatów o depenalizację marihuany! - 26 listopada 2024
- Pismo do Ministerstwa Zdrowia w sprawie ograniczenia teleporad dla pacjentów korzystających z medycznej marihuany - 24 listopada 2024
